ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ದಿನಕ್ಕೆ ಹತ್ತಾರು ಬಾರಿಯಾದರೂ ಈ ಗೇಟನ್ನು ಏರದಿದ್ದರೆ ಅವತ್ತಿನ ಕೆಲಸಗಳು ಪೂರ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ! ಮನೆಯ ಎದುರುಗಡೆ ಇರುವ ಈ ದೊಡ್ಡ ಗೇಟನ್ನು ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಏರಿ ಅದರ ಚಿಲಕವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಜೋರಾಗಿ ಎಳೆದು ಬಿಟ್ಟು ಠಂಯ್.. ಠಂಯ್.. ಎಂದು ಸದ್ದು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲೇ ಒಂದು ಮೋಜು. ಆಮೇಲೆ ಅಮ್ಮ, ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲವೇ ಯಾರಾದರೂ ಬಂದು ಕೆಳಗಿಳಿಸುವವರೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು ನನ್ನ ಸರ್ಕಸ್, ಇಲ್ಲವೇ ದಣಿವಾಗುವವರೆಗೆ.
ಅದೇ ಮೊನ್ನೆ ಶೇಣಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಅಣ್ಣನ ಮಗರಾಯ ಶಮಂತನ ಇದೇ ಆಟವು ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಅದೇ ಗೇಟಿನ ಮೇಲೇರಿ. ಆ ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಒಂದು ಫೋಟೋ.
3 comments:
hum..
savi savi nenapu, savi savi nenapu, savi savi nenapu...
edheyaaladhali bachchikomdiruva saavira kaalaku saayadha nenapu!!;-)
ur blog looks very interesting day by day.
Hm, Thanks Shana.
Heege free time sikkagella summane geechkollo geelu suruvaaytu nodu. :).
ಒಳ್ಳೆಯ ಪೋಸ್ಟ್!
ಒಲವಿನಿಂದ
ಬಾನಾಡಿ
Post a Comment